„Trzy przystanki współczesnego człowieka”
- Szczegóły
- Utworzono: sobota, 24, wrzesień 2016 20:48
- Opublikowano: sobota, 24, wrzesień 2016 20:48
- wyszki_fj
- Odsłony: 1203
23 września przedstawiciele naszej szkoły gościli na uroczystej inauguracji Programu Pomocy Stypendialnej Fundacji AMF „Nasza Droga”. Dzięki dobremu sercu i hojności założycieli fundacji, państwu Annie i Maciejowi Formanowiczów, piętnaścioro uczniów naszej szkoły, nieodpłatnie, uczestniczyło w koloniach artystycznych w Łucznicy. Młodzież podczas kolonii odkrywała swoje artystyczne uzdolnienia. Tematem obozu było miłosierdzie, wsłuchiwanie się w siebie oraz wolność.
Inaugurację otworzyło wystąpienia pana Macieja Formanowicza, który powitał wszystkich zebranych gości.
Następnie stypendyści zaprezentowali przedstawienie przygotowane podczas obozu w Łucznicy. Młodzież wspólnymi siłami napisała scenariusz do spektaklu, który mogliśmy podziwiać na uroczystości.
Spektakl dotyczył trzech ważnych przystanków w naszym życiu: miłosierdzia, wsłuchiwania się w siebie oraz wolności.
Miłosierdzie ma być nadrzędne w całym naszym życiowym działaniu, to zapał, zaangażowanie, współczucie, marzenia i szanse na przyszłość. Młodzi artyści porównali miłosierdzie do strumienia wody, który oczyszcza nas, wskazuje drogę i prowadzi w dobrą stronę. Miłosierdzie to także sad, im bardziej się o nie dba, tym większa radość z owoców. W końcu miłosierdzie jest jak czekolada, którą możemy się dzielić i która nigdy się nie kończy.
Wsłuchiwanie się w siebie to zwracanie uwagi na głos serca, który mówi że warto kochać
i być kochanym. Warto podążać za swoimi marzeniami i pasjami. Wsłuchiwanie się w siebie jest niezwykle ważne. Powinniśmy strać się robić to przez trzy rzeczy: ciszę, która pozwala na poznanie prawdy o wartościach najważniejszych dla człowieka, modlitwę, która nadaje całemu życiu głębszy sens i przez rozmowę, bo to dzięki niej poznaje się siebie z pomocą innych.
Ostatnim przystankiem była wolność. Dopiero z upływem czasu poznajemy, że wolność to trud, to świadomy wybór pewnych zasad i ograniczeń, ale to również swoboda myślenia, tworzenia, przełamywania stereotypów i odnajdywania swojego indywidualnego szlaku w zmieniającej się rzeczywistości.
Muzyka, śpiew i teksty ukazane w spektaklu pozwoliły głęboko wzruszyć się i zastanowić nad swoim własnym życiem.
Z serca pragniemy wyrazić naszą wdzięczność Państwu Annie i Maciejowi Formanowiczom za pamięć o naszej wyszkowskiej społeczności i za okazane nam dobro.
Joanna Warpechowska